Το γκουρμέ μαγαζάκι της πόλης

Δρομολόγιο: Καρέας-Μετρό Δάφνης.
Ο συγκοινωνιολόγος που σχεδίασε τη γραμμή θα πρέπει να ήταν πολύ μερακλής,
 αλλιώς δεν εξηγείται κάθε στάση και λιχουδιά.

Στάση Περίπτερο. Μην ψάξετε για περίπτερο, δεν υπάρχει!  Λίγα βήματα μακριά είναι το «Τυροπωλείο Καρυάς». Μια σταλιά μαγαζάκι με παραδοσιακά γιαούρτια, κεφάλια γραβιέρας, ανθότυρα, μυζήθρες, όλα αιγοπρόβεια, νοστιμιάς πυκνής, που τη θυμάσαι και την ανακαλείς. Όλα από τα τέσσερα αδέρφια Μαυρόγιαννη που συνεχίζουν την παράδοση του τεχνίτη τυροκόμου πατέρα Θεοδόση, από την Καρυά Αργολίδας, όπου και το οικογενειακό τυροκομείο. Εδώ βρίσκω ωραίες φέτες, ιδίως την περιζήτητη αλοιφωτή, βουτυράτη στον ουρανίσκο, πιπεράτη στη γλώσσα και μια σταλιά πικρούτσικη, σκέτο θαύμα αλειμμένη σε ζεστό χωριάτικο ψωμί. Απόλαυση και η πρόβεια γραβιέρα, με σπάνια γλύκα και αψάδα να εναλλάσσονται σε κάθε μπουκιά.
03 ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΥ 2018

Κείμενο: Βιβή Κωνσταντινίδου
212: Το γκουρμέ λεωφορείο της πόλης
1 γραμμή, 3 δήμοι, 7 νόστιμες στάσεις σε Καρέα, Βύρωνα και Δάφνη
Φωτογραφία: Άγγελος Γιωτόπουλος


διαβάστε ολόκληρο το άρθρο: 

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Η ρέγγα και τα υπόλοιπα

Με την ρέγγα μεγαλώσανε γενιές....βασικό είδος στο σπίτι...
Είχε αντοχή δεν χάλαγε ...
Με λίγα κομματάκια βουτηγμένα στο λάδι με μπόλικο λεμόνι που βούταγες
παπάρα και στην συνέχεια την έτρωγες με την φασουλάδα έπινες και δύο ποτήρια
νερό καθ΄ότι ήταν λύσα στο αλάτι και φούσκωνε η μπακανιάρικη κοιλιά σου.
Σε ξύλινα μικρά κουτιά ήταν στα μπακάλικα σε πρώτη θέση καθ΄ότι ήταν προϊόν
ευρείας κατανάλωσης.

Στην αγορά στην Αθήνα την εύρισκες φθηνότερη στα αλίπαστα που έγραφε η πινακίδα του χοντρέμπορου....τίγκα στο αλάτι δηλαδή για να αντέχουν.
Αυτός είχε όλα τα βασικά προϊόντα της λαϊκής διατροφής....
Σαρδέλες στα τσίγκινα μεγάλα κουτιά....ρέγγες φυσικά....λακέρδα για τους περισσότερο
έχοντες γιατί την είχε την τιμή της η άτιμη...ελιές θρούμπες...καλαμών κ.λ.π.
και όσπρια βέβαια αλλά και σαλιγκάρια.
Αγόραζες χοντρικώς για καναδυό βδομάδες και σου ερχόντουσαν φθηνότερα
αλλά και φρεσκότερα όπως έλεγε ο χοντρέμπορας.

Θα μου πείς πώς ξεχώριζες την φρέσκια ρέγγα...απλά η μπαγιάτικη είχε πάθει ακαμψία από την πολυκαιρία.
Χαρακτηριστική η μυρουδιά του χοντρομπακάλικου όταν έμπαινες μέσα....
Ντοματοπελτές σε μεγάλους ντενεκέδες ...χύμα δηλαδή...
Αυτόν στον έβαζαν το απόγευμα στο ψωμί με λίγο λάδι πρίν φύγεις για την αλάνα.
Λέρωνες την μούρη και έκανες μια με το μανίκι και καθάριζες για να εισπράξεις
στην συνέχεια καμμία φάπα γυρίζοντας στο σπίτι σε συνδυασμό με τα ματωμένα
γόνατα.

Αυτοί πού ναι ταγμένοι για τη ρέγγα και το χαλβά,
 σ' αυτά πάντοτε θα ξαναγυρίζουν.

Η ρέγγα ήταν αγαπημένος μεζές των μεγάλων γιατί τράβαγε κρασί αλλά και των οργισμένων νέων για άλλους λόγους.
Βλέπε σινεμά ΡΟΖΙΚΛΑΙΡ ...ΑΛΑΣΚΑ που άναβαν εφημερίδα την ώρα που έπαιζε
η ταινία και έψηναν την ρέγγα με τα γνωστά επακόλουθα.

http://pisostapalia.blogspot.com/

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε καλά καθώς δεν χάθηκε ο κόσμος.

  Παλιότερα οι άνθρωποι στους πολέμους έχαναν τους αγαπημένους τους και έδιναν πραγματικό αγώνα να σώσουν την ζωή τους.

Στο σημερινό οικονομικό πόλεμο φοβούνται ότι θα χάσουν μέρος από τα υλικά αγαθά , με τα οποία αντικατέστησαν ως ένα βαθμό τους αγαπημένους τους  ανθρώπους.
Τους γονείς που ξέχασαν ή έκλεισαν στο γηροκομείο, τους φίλους που εγκατέλειψαν , τα παιδιά που πάρκαραν στην νταντά και στους παιδότοπους.

  Οσοι θυμούνται την Κατοχή γελάνε με όλα αυτά που βλέπουν σήμερα στην τηλεόραση.     Γελάνε για τις κακομαθημένες γενιές που ακολούθησαν την Κατοχή , τις οποίες ως ένα βαθμό εξέθρεψαν και έχουν ευθύνη οι ίδιοι.   Γελάνε για τα σενάρια πτώχευσης , καθώς ξέρουν ότι όλοι μπορούν να επιβιώσουν ακόμη και μ’ ένα κομμάτι ψωμί και λίγες ελιές.
Αυτό όμως είναι το ζητούμενο;
Η πρόοδος που έγινε όλα αυτά τα χρόνια να εξαφανιστεί;
Να επιστρέψουμε  σε εργασιακό μεσαίωνα ;
Να επιβιώσουμε και όχι να ζούμε;
 Σίγουρα όχι.
Από την καταστροφολογία έως την καταστροφή ο δρόμος είναι πολύ μακρύς. Στο χέρι μας είναι να επιλέξουμε ποια «καταστροφή» θέλουμε. Ήδη  αρκετοί άνθρωποι έχουν δει να μειώνεται το εισόδημά τους , να δέχονται πιέσεις για ακραίες περικοπές, να αναγκάζονται να αυτοπεριορισθούν και να αναθεωρήσουν τα σχέδιά τους.

Ολοι θεωρούν ότι αυτό είναι άδικο . Ο θυμός είναι λογικός και η αγανάκτηση ακόμη μεγαλύτερη. Η ψυχραιμία δεν είναι πολυτέλεια  αλλά ανάγκη .
Θα ήθελα να τονίσω ότι σε μιά δύσκολη περίοδο σαν κι αυτή που διανύουμε δεν πρέπει να ξεχνάμε:
-Tα πολύ μεγάλα οικονομικά συμφέροντα που κρύβονται πίσω απ’ την εκμετάλλευση των όποιων «κακών νέων»
-Τα κακά νέα «πουλάνε» , τα καλά περνούν αδιάφορα.
-Τα όποια καλά νέα δυστυχώς πρέπει να τα ψάξεις και να τα διαπιστώσεις μόνος σου, όταν κατακλύζεσαι καθημερινά από αρνητικά και από ψυχολογίες πανικού.

-Είναι διαπιστωμένο δυστυχώς ότι σε συνθήκες οποιασδήποτε κρίσης, η πλειοψηφία πανικοβάλλεται και χάνει την καθαρότητα της σκέψης.
Αυτή η  οικονομική κρίση μπορεί να γίνει αφορμή να γίνουμε πιο ισορροπημένοι άνθρωποι , να δούμε τους πολλούς και όχι εμάς, να επενδύσουμε στο συναίσθημα και στο πολιτισμό και όχι σε ομόλογα και μετοχές.
‘Ότι και να γίνει πρέπει να διατηρήσουμε την αισιοδοξία μας. Η οικονομία λένε είναι ψυχολογία. Ο πόλεμος είναι οικονομικός , άρα το μοναδικό αξιόμαχο όπλο μας είναι η θετική σκέψη και η αισιοδοξία .Ας αντισταθούμε φιλτάροντας ότι ακούμε, διαβάζουμε ή βλέπουμε. Να μην ξεχνάμε ότι  όλοι οι πόλεμοι στηρίχθηκαν στην προπαγάνδα.
Πρέπει να μάθουμε να σκεφτόμαστε, να ζούμε και να δουλεύουμε διαφορετικά.
Το πιο σημαντικό είναι να είμαστε καλά καθώς δεν χάθηκε ο κόσμος.

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

7 χωριά για σούπερ Σαββατοκύριακα το Φθινόπωρο

Εικόνες που δεν φωτογραφίζονται, αισθήματα που δύσκολα περιγράφονται.

Παλαιός Παντελεήμονας, Όλυμπος

Σε σημεία όπου μπορούμε να κοιτάξουμε άφοβα στον καθρέφτη της ψυχής μας, να πάρουμε άφεση για όλα μας λάθη και επιτέλους να νιώσουμε ότι δεν ανήκουμε σε καμιά θρησκεία, σε καμία φυλή, σε καμιά οικογένεια και κανέναν ουρανό.

Αυτά τα χωριά αξίζει να ξυπνήσεις ένα πρωί και, με μόνες προμήθειες ό,τι έχει απομείνει στη μέσα τσέπη του παλτού, να ψάξεις να τα βρεις. Έτσι ξαφνικά. Άλλωστε, ο πιο σύντομος δρόμος για να ζητήσεις συγγνώμη από τον εαυτό σου για όλα όσα μετάνιωσες την τελευταία στιγμή, είναι η tabula rasa της πέτρας και του βουνού.

Επτά κουκλίστικα χωριά μας καλούν για να περάσουμε σαββατοκύριακα στο ωραιότερο σκηνικό, αυτό της φθινοπωρινής Ελλάδας.

Αγόριανη, Φωκίδα

Χωριό που γέννησε ονομαστούς αγωνιστές του '21
 αλλά και της Αντίστασης
(γι' αυτό και κάηκε ολοσχερώς στην Κατοχή).

Στο δρόμο για την Αγόριανη (ή Επτάλοφος όπως είναι επίσημα το όνομά του από το 1928) νομίζεις ότι πετάς μέσα στα σύννεφα, μέσα στο απόλυτο λευκό της ομίχλης. Φτάνοντας βράδυ στην Αγόριανη, μάλλον δεν πρόκειται να δεις τίποτα γύρω σου.
To μόνο που θα σε ειδοποιήσει ότι έφτασες, είναι ο ήχος του καταρράκτη που κατεβαίνει ορμητικός μέχρι το χωριό.
Το ηλιόλουστο πρωινό θα διαλύσει το μυστήριο και θα σου φανερώσει την όμορφη πλατεία της Αγόριανης με τα πραγματικά θεόρατα πλατάνια που με τα φύλλα τους σου στρώνουν χρυσοκόκκινο χαλί. Δυο βρύσες έχουν γίνει ένα με τους κορμούς και το νερό μοιάζει να αναβλύζει από μέσα τους. Έχει κάτι το ειδυλλιακό αυτό το χωριό, που σου βγάζει τη φυσιολατρική πλευρά του εαυτού σου.

Άγραφα, Ευρυτανία

Όπως διαβάζω από το βιβλίο του αγαπητού Τάκη Ντάσιου
 με τίτλο «Στ Άγραφα», όταν ο Θεός δημιουργούσε τον κόσμο,
 πήρε μια χούφτα χώμα και την πέρασε μέσα από μια σίτα.
Το καθαρό χώμα που πέρασε έφτιαξε τους κάμπους.
 Οι πέτρες και τα χοντράδια όμως που πετάχτηκαν στην γή
γέννησαν τα Άγραφα!

Δυόμιση ώρες από το Καρπενήσι, μετράμε βουνοκορφές, ακολουθούμε την πορεία του Αγραφιώτη, κρατάμε την αναπνοή μας βλέποντας τον γκρεμό να απλώνεται κάτω απ’ τα πόδια μας. Πέτρινες γέφυρες, ρυάκια, ξωκλήσια, πλατάνια, μοναστήρια κρυμμένα μες στο βουνό, πεύκα και αλεπούδες.
Στο πιο απομακρυσμένο κομμάτι της Ευρυτανίας, στη νότια πλευρά της Πίνδου οι παππούδες πίνουν θερμαντικό τσίπουρο με παντοτινή συντροφιά το παλιό τρανζίστορ που επιμένει να λειτουργεί ακόμα. Βόλτα στα καλντερίμια, καθώς η βροχή μαστιγώνει δέντρα και στέγες.
Τα Άγραφα μοιάζουν με ασπρόμαυρη ελληνική ταινία. Τόπος για ταξιδιώτες που λατρεύουν το παλιό, το αυθεντικό και που ονειρεύονται να κλείσουν την τηλεόραση, να σβήσουν το laptop, να χαθεί το σήμα απ’ το κινητό τους. Να τους ξυπνούν το πρωί τα κοκόρια, να πίνουν καφέ στο μπακίρι παρέα με τους παππούδες, να τρώνε ό,τι έχει η κατσαρόλα σε ταβέρνες χωρίς μενού. Τρία καφενεία και τρεις ταβέρνες είναι όλη κι όλη η ψυχαγωγία στ’ Άγραφα. Μόνιμοι κάτοικοι μετρημένοι.

Συρράκο, Ιωάννινα

Αν το Συρράκο έχει ξένους, το καταλαβαίνεις στη θολωτή πέτρινη πύλη του. Εκεί αφήνουν τα αυτοκίνητα, δεν τα σηκώνουν τα σοκάκια. Λίγα και τα φώτα στα πέτρινα αρχοντικά.
Τα χαλάκια έξω από τις πόρτες τα πατάς και βουλιάζουν. Από παντού ακούγονται νερά. Το ποτάμι, οι βρύσες, οι μικροί καταρράκτες και η βροχή που πάντα πέφτει. Στο Συρράκο συνειδητοποιούμε πως βρισκόμαστε πιο ψηλά από τα πυκνά σύννεφα που σκεπάζουν την χαράδρα.

Το διαμάντι των Τζουμέρκων

Τα σοκάκια είναι στρωμένα με άσπρη πέτρα πελεκητή, δεξιά και αριστερά χαμηλές μάντρες, ξύλινες πόρτες, παλιές, αμπαρωμένες, με μπρούτζινα »χτυπητήρια» και γυφτόκαρφα. Πίσω από τα θολά παράθυρα των αρχοντικών αχνοφαίνονται βενετσιάνικα σερβίτσια, σιδερένια κρεβάτια από τη Βιέννη, παλιές φωτογραφίες με ροδομάγουλες βλάχες ντυμένες με παριζιάνικες δαντέλες. Οι κάτοικοι του Συρράκου ταξίδεψαν σε όλη την Ευρώπη.
Ήταν ικανοί ραφτάδες και δαιμόνιοι έμποροι, που διακινούσαν τα προϊόντα τους σε όλα τα μεγάλα εμπορικά κέντρα και λιμάνια της Ευρώπης. Λιβόρνο, Τεργέστη, Ρώμη, Οδησσός, Μόσχα, Παρίσι. »Εδώ περιμένουμε μόνο τον ψαγμένο ταξιδιώτη, εκείνον που δεν θα απογοητευτεί επειδή δεν θα βρει μπαράκια και πολλές ταβέρνες», λέει η κυρά-Πόπη.

Μεταξοχώρι, Λάρισα

Το χωριό των καλλιτεχνών
με τα επιβλητικά αρχοντόσπιτα
 και την απίστευτη ομορφιά

Χειμώνας από μετάξι σε ένα χωριό κρυμμένο πίσω από την Αγιά, στους πρόποδες του Κισσάβου. Τεράστια αρχοντικά φτιαγμένα από πέτρα. Ψηλοτάβανα και επιβλητικά, με μεγάλες πόρτες και χρωματιστά παραθυρόφυλλα. Στα σοκάκια, άνθρωποι ευτυχισμένοι, χαμογελαστοί όλη τη διάρκεια του χρόνου. Παππούδες που περπατούν γυρτοί πάνω στις γκλίτσες τους με τις τσέπες γεμάτες καραμέλες.
Η μεγάλη πλατεία του χωριού περιμένει το χειμώνα για να φορέσει τα λευκά της. Ο αέρας μοσχοβολά από τα κυδώνια και τα μήλα που ψήνονται στο φούρνο, κεντημένα με μυρωδικά και ξύλα κανέλας.
Ξαφνικά, από το πουθενά, δυναμώνει. Φυσά τώρα μανιασμένος. Το νυχτερινό περπάτημα στο Μεταξοχώρι εξελίσσεται σε συναυλία. Drums παίζει ο αγριεμένος άνεμος που ξεκινά από το πουθενά, ηλεκτρική κιθάρα τα νερά που κατεβαίνουν από το Κίσσαβο και πλήκτρα τα γυμνά κλαδιά των δέντρων. Πρωταγωνίστρια η βροχή, που κάνει τα φωνητικά. Κάτι τέτοιες νύχτες, αξίζει να μην κοιμηθείς.

Σμίξη, Γρεβενά

Το ένα από τα τέσσερα Βλαχοχώρια –ίσως το καλύτερο και πιο ενδιαφέρον- μπορεί να καυχιέται ότι παρέχει απλόχερα το οξυγόνο και την ζωογόνα βλάστηση του βουνού.

Απόδραση με θέα στην Πίνδο

Σε αντίθεση με το εξ ανάγκης γυμνό τοπίο της κοντινής χιονοδρομικής πίστας, προβάλλει μια πληθωρική φιγούρα με οξιές, πεύκα και έλατα. Στα λίγα στρωμένα με πέτρα δρομάκια του χωριού δεν θα συναντήσεις ταβέρνες ή μπαρ. Αντίθετα, θα βρεις όλα εκείνα που χρειάζεται το μυαλό και η ψυχή για να ξαποστάσουν.
Την ηρεμία ενός τόπου που οι μυρωδιές έχουν το άρωμα της φύσης και οι ήχοι σε συνδέουν με το alter ego σου. Και όταν θα φύγεις από εκεί το σίγουρο είναι ένα: ότι μαζί με τις εικόνες που ταΐζουν την φαντασία σου, θα πάρεις και γεμάτες μπαταρίες που θα αποφορτιστούν μόνο όταν θα έχεις πλέον αποφασίσει την επιστροφή σου. Οι μόνιμοι κάτοικοι είναι ελάχιστοι αφού το χωριό από τον εμφύλιο ως το 1990 είχε ερημώσει, μέχρι κάποιοι μερακλήδες ντόπιοι να αναπαλαιώσουν τα αρχοντικά τους.

Ζαρούχλα, Αχαΐα

Εδώ νιώθουμε πάλι σαν σχολιαρόπαιδα που μόλις ανακάλυψαν το καλύτερα κρυμμένο μυστικό των Αροανίων μόλις μισή ώρα απ’ τα Καλάβρυτα, κάνουμε πικ-νικ πλάι στον ποταμό Κράφη και παίζουμε κρυφτό ανάμεσα στα έλατα.

ένας παράδεισος στον Χελμό

     Μικροσκοπικό χωριό, με έναν κεντρικό πλακόστρωτο δρόμο, μαγαζάκια δεξιά κι αριστερά και πέτρινα κουκλίστικα σπίτια. Τριγύρω πυκνά δάση από έλατα και καστανιές που μας προκαλούν να αναζητήσουμε ιστορίες με νεράιδες και ξωτικά. Κοντά της η μικρή λίμνη Τσιβλού που μοιάζει με μυστική γαλάζια όαση περιτριγυρισμένη από τις δασοσκέπαστες πλαγιές και τις βαθιές χαράδρες του αχαϊκού τοπίου.
Ένα αλπικό τοπίο σε μικρογραφία στην καρδιά της Αχαΐας. Στα νερά της καθρεφτίζεται το χρυσοκίτρινο πάπλωμα των πλαγιών που σε λίγους μήνες θα δώσει τη θέση του στο λευκό του Χειμώνα. Κατηφορίζοντας προς τη λίμνη, οι κορμοί των πεύκων, των ελάτων και των πλατανιών δημιουργούν ένα φυσικό χωμάτινο μονοπάτι, που διατηρεί τα χνάρια από τα αυλακωτά λάστιχα των mountain bikes.
Στις όχθες της ζευγάρια δασκαλεμένα από τους κατοίκους της Ζαρούχλας μιλούν δυνατά για την τυχαία ανακάλυψη της »δικής τους» γωνιάς και κουρασμένοι γιάπηδες που επιτέλους ξέκλεψαν μια έξτρα μέρα διαφυγής από την πρωτεύουσα.

Κοσμάς, Αρκαδία

Εάν κατορθώσετε να πάτε και στο παρατηρητήριο,
 οι φήμες λένε πως τις ημέρες που επικρατεί ξαστεριά
 η ματιά σας μπορεί να ταξιδέψει μέχρι την Μήλο.

Για να χαθούμε στη μετάφραση προσπαθώντας να καταλάβουμε την τσακώνικη διάλεκτο. Και να μάθουμε να μη φοβόμαστε τις στιγμές που δεν έχουμε τίποτα να μοιραστούμε – είναι κι αυτό μια μορφή ελευθερίας.
Μέχρι πρόσφατα ο Κοσμάς δεν ανήκε σε κανένα δήμο – ήταν κοινότητα και μάλιστα η μοναδική του νομού. Σήμερα, ανήκει στο δήμο Νότιας Κυνουρίας με έδρα το γειτονικό του Λεωνίδιο. Η φύση προίκισε τον Κοσμά με μυριάδες ομορφιές.
Οι πλαγιές του Πάρνωνα που τον φιλοξενούν στάθηκαν γενναιόδωρες και τρέφουν τα καστανόδεντρα. Τα πλατάνια τραβούν τους χυμούς της ιστορίας και τα φύλλα τους την ψιθυρίζουν. Λένε για τις μάχες που γίνανε εδώ, λένε για τις καταστροφές. Λένε για τους »γιωργαντζάδες» και τους βοσκούς. Μιλάνε για το μοναστήρι, την Παναγιά την Έλωνα και το Μαλεάτη Απόλλωνα,εικάζεται ότι βρισκόταν η αρχαία πόλη Σελινούς και ναός αφιερωμένος στον Απόλλωνα.

ΠΗΓΗ: www.newsone.gr

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Δεν ζούμε, τρέχουμε: Το κείμενο για τις ψυχικές ασθένειες που χτυπάει καμπανάκι

Δεν ζούμε, τρέχουμε.

Ένας από τους πιο δημοφιλείς κωμικούς του ελληνικού κινηματογράφου.
Ταυτίστηκε με την εικόνα του αεικίνητου ανθρώπου
 («τρέχω σαν τον Βέγγο»)

Όλο τρέχουμε, κάτι να προλάβουμε, κάτι να κάνουμε, κάποιον να δούμε, κάτι να πληρώσουμε, κάτι να ακούσουμε, κάτι να μάθουμε, κάτι να διαβάσουμε, κάτι.

Απ’ τη στιγμή που ανοίγουμε τα μάτια μας μέχρι να τα κλείσουμε, τρέχουμε.

Ακόμα και τις στιγμές που ξεκουραζόμαστε, ακόμα και στον ελεύθερο χρόνο μας, ακόμα και τότε κάτι πρέπει να κάνουμε.

«Τι κάνεις;»
«Τίποτα»
(αυτή είναι η πιο ανησυχητική απάντηση)

Ο Καραγκιόζης, ως λαϊκός ήρωας,
εκπροσωπεί το φτωχό, εξαθλιωμένο, πονηρό Έλληνα,
 που δε σταματά να τρέχει για την επιβίωση της οικογένειας του.

«Τι κάνεις;»
«Τρέχω»
(αυτή είναι η πιο συνηθισμένη απάντηση)

Αν μείνεις για μια ώρα χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, αισθάνεσαι ενοχές.

Αν σε δουν να μένεις έτσι για μια ώρα, χωρίς να κάνεις τίποτα, απλώς κοιτώντας τον τοίχο ή το δέντρο απέναντι, θα σου προτείνουν αντικαταθλιπτικά.

Γιατί πέρα από τις δουλειές που πρέπει να κάνεις, πέρα από τα καθήκοντα σου, θα μπορούσες να αξιοποιήσεις αυτή την ώρα, διαβάζοντας, ακούγοντας μουσική, κάνοντας γυμναστική -αντί να χάνεις το χρόνο σου.

Λες και η ώρα του ρεμβασμού είναι χαμένη ζωή.
Λες και η υπόλοιπη ζωή, όπου όλο τρέχουμε κάτι να προλάβουμε, είναι κερδισμένη ζωή.

Ακόμα και τα παιδιά μας τα γαλουχούμε με το ιδανικό της άοκνης προσπάθειας.

Ερεθίσματα, ακόμα περισσότερα ερεθίσματα, καταιγισμός ερεθισμάτων από την κούνια, μην τυχόν και δεν ακούσει Μότσαρτ, μην τυχόν και δεν μιλήσει ως τα δύο, και περισσότερα ερεθίσματα μετά, και παιχνίδια εκπαιδευτικά και διάβασμα και μουσική προπαιδεία και εξωσχολικές δραστηριότητες και εποικοδομητικό παιχνίδι (λες και το παιχνίδι μπορεί να είναι κάτι άλλο) και dvd και τάμπλετ και κολυμβητήριο και δύο ξένες γλώσσες από νωρίς (γιατί τότε μαθαίνουν πιο εύκολα), τα παιδιά μας τρέχουν πίσω μας κι αυτά.

 “Ποιο είναι το νόημα της ζωής;
Αλλά πες το γρήγορα γιατί έχω
 μια σημαντική συνάντηση σε μιάμιση ώρα”

Τρέχουμε εμείς, τρέχουν και τα παιδιά μας.

Πρέπει πάντα να κάνεις κάτι, να μην «χάνεις τον καιρό σου», να μη σπαταλάς τον καιρό σου.

Όμως αυτή η άδεια ώρα είναι ανάγκη του ανθρώπου.

Όταν αφήνουμε τον νου μας να αδειάσει, τότε πλησιάζουμε περισσότερο τον πυρήνα μας.

Γιατί όλα όσα μάθαμε κι όλα όσα μαθαίνουμε, όλα όσα κάνουμε και όλα όσα τρέχουμε να προλάβουμε (all that you give, all that you deal, all that you buy -beg, borrow or steal), είναι ενδύματα του νου και όταν τον νου τον βαρυφορτώνεις τότε αυτός, αναπόφευκτα κάποια στιγμή, καταρρέει.

Οι ψυχικές ασθένειες είναι η πανδημία του σύγχρονου πολιτισμού. Κατάθλιψη, ψυχαναγκασμοί, φοβίες και κυρίως άγχος.

Γιατί τρέχουμε. Τρέχουμε να προλάβουμε τη ζωή και δεν καταλαβαίνουμε ότι η ζωή έχει μείνει πίσω.

Αυτό που κυνηγάμε είναι η fata-morgana των προσδοκιών που πρέπει να έχουμε.

Γιατί πρέπει να είμαστε επιτυχημένοι, πρέπει να έχουμε περισσότερα λεφτά, πρέπει να είμαστε καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι-αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι, πρέπει να έχουμε τα πιο έξυπνα παιδιά, και πρέπει να ξεπεράσουμε τους άλλους, να έχουμε περισσότερα λεφτά από τους άλλους, να είμαστε πιο καλλιεργημένοι-έξυπνοι-όμορφοι-γυμνασμένοι-αδύνατοι-χαρούμενοι-ευτυχισμένοι από τους άλλους…

Πρέπει να κάνουμε, πρέπει να είμαστε, πρέπει να έχουμε κάτι παραπάνω και κάτι παραπάνω και όλο τρέχουμε για να το έχουμε και όλο πασχίζουμε για να πετύχουμε αυτό το κάτι παραπάνω, αυτό το μεγάλο, και τελικά έρχεται μια στιγμή όπου καταλαβαίνεις ότι έχασες εκείνο το μικρό και «λίγο παρακάτω» που είχες.

Δεν απόλαυσες το σώμα σου και την νεότητα σου, γιατί πάντα ήθελες να είσαι πιο αδύνατος/η, πιο όμορφος/, πιο Μπραντ Πητ/Αντζελίνα Τζολί.

Όταν όμως είσαι ογδόντα χρονών και κοιτάς τις φωτογραφίες της νεότητας καταλαβαίνεις ότι ήσουν πιο όμορφος/η απ’ όσο πίστευες τότε.

Δεν απόλαυσες τον σύντροφο σου, γιατί διαρκώς γκρίνιαζε και δεν έβγαζε αρκετά λεφτά, και δεν ήταν αρκετά ρομαντικός-όμορφος-ερωτικός και γιατί δεν πρόλαβες να ασχοληθείς μαζί του, είχατε το Τρέξιμο.

Αλλά στα ογδόντα, όταν πια δεν θα τον έχεις δίπλα σου, νοσταλγείς τη γκρίνια του και τα ελαττώματα του και εκείνον τον χαζό τρόπο που σου έλεγε: «Ε, ναι, σ’ αγαπώ. Πάλι τα ίδια θα λέμε;»

Δεν απόλαυσες τα παιδιά σου, γιατί έπρεπε να τα στείλεις στον παιδικό σταθμό ώστε να μπορείς να τρέχεις για να τους προσφέρεις τα πάντα και έπρεπε να τα προετοιμάσεις για το νηπιαγωγείο, να τα στείλεις διαβασμένα στο δημοτικό, να τα στείλεις να μάθουν αγγλικά-γαλλικά-μουσική-θέατρο-μπαλέτο-υπολογιστές, και έπρεπε να διαβάζουν όλη μέρα για να περάσουν στο πανεπιστήμιο και μετά έφυγαν από το σπίτι πριν να το καταλάβεις.

Και στα ογδόντα σου, κοιτάς τις φωτογραφίες των παιδιών σου και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες να τα αγκαλιάσεις όσο ήθελες, δεν πρόλαβες να παίξεις μαζί τους, γιατί έπρεπε να τρέχεις και έπρεπε να τρέχουν κι εκείνα.

Κοιτάς πίσω και καταλαβαίνεις ότι δεν πρόλαβες τίποτα.

Ούτε τους φίλους σου να δεις ούτε τους γονείς σου να καταλάβεις ούτε έρωτες να ζήσεις ούτε να χορέψεις ούτε να κάνεις αυτά που θεωρούσες σημαντικά όταν ήσουν παιδί.

Κι αυτό σου φαίνεται παράξενο. Όλο έτρεχες κι όμως δεν πρόλαβες.

Γιατί έτρεχες τότε; Για να πληρώσεις όλους τους λογαριασμούς; Μα ακόμα χρωστάς και νέοι λογαριασμοί έρχονται κάθε μέρα.

Και καταλαβαίνεις ότι έτρεχες για να επιβιώσεις.

Λυπάμαι που στο λέω, αλλά τώρα, στα ογδόντα, δεν έχεις χρόνο για τύψεις.

Έχεις λίγο χρόνο να ζήσεις ακόμα, μην τον χαραμίσεις σε τύψεις γι’ αυτά που δεν έζησες. Άλλωστε ο χρόνος πάντα έτσι είναι, λίγος, όσων χρονών και να είσαι.

Πάρε μια βαθιά ανάσα και άδειασε τον νου σου.

Μην τρέχεις πια. Στάσου!

Κι αν δεν είσαι ογδόντα, αν έχεις μικρά παιδιά, πιάστα απ’ το χέρι, αγκάλιασέ ‘τα, παίξε μαζί τους. Τόσο γρήγορα, πριν να το καταλάβεις, δεν θα θέλουν να τα κρατάς απ’ το χέρι, δεν θα είναι παιδιά.

Κι εσύ δεν θα είσαι νέος, ζωντανός για πολύ ακόμα. Ένα ανοιγόκλεισμα των ματιών διαρκεί η ζωή, όσο και να τρέχεις.

Στάσου! Πάρε μια ανάσα.

Posted by kalinda στο Οκτώβριος , 2018

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Πόσες θερμίδες έχουν τα ελληνικά φαγητά;

Η ελληνική κουζίνα φημίζεται για την ποικιλία της αλλά και τη γευστικότητα της τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό.
Το ελληνικό τραπέζι που στήνουμε στις οικογενειακές συγκεντρώσεις ή οι μερίδες που καταναλώνουμε σε κάποια ταβέρνα ή εστιατόριο εκτός από απόλαυση προσφέρουν και…θερμίδες.
Διαβάστε παρακάτω πόσες θερμίδες προσλαμβάνετε για κάθε μερίδα που καταναλώνετε:

Οι θερμίδες είναι κατά προσέγγιση και αφορούν μια κανονική μερίδα για καθένα από τα φαγητά.
Μοσχάρι γιουβέτσι: 440 θερμίδες
Αρνάκι με πατάτες: 590 θερμίδες
Τζατζίκι: 250 θερμίδες
2 ντομάτες γεμιστές χωρίς κιμά: 370
Κοτόπουλο με μελιτζάνες: 440-550 θερμίδες
Βλίτα με λάδι: 170 θερμίδες
Μουσακάς: 500 θερμίδες
Σαλάτα (αγγούρι, ντομάτα, λάδι, ελιές): 350-400 θερμίδες

Αν τώρα φάτε πριν ή μετά το γεύμα σας κάποιο σνακ από τα δεκάδες μαγαζιά που προσφέρουν γρήγορο φαγητό τότε καλό είναι να ξέρετε πόσες θερμίδες θα σας…χαρίσουν.
Μπουγάτσα: 550 θερμίδες
Τυρόπιτα: 360 θερμίδες
Σπανακόπιτα: 350 θερμίδες
Λουκανικόπιτα: 400 θερμίδες
Κουλούρι: 110 θερμίδες
Μπισκότα βουτύρου: 100 θερμίδες το ένα

Αν μάλιστα επιλέξετε να φτιάξετε το δικό σας σάντουιτς στο σπίτι ή  στα μαγαζιά γρήγορου φαγητού πρέπει να έχετε υπόψη σας ότι μπορεί να «φορτώσετε» το σώμα σας με έως και 830 θερμίδες.
Αναλυτικά: Φραντζολάκι: 250 θερμίδες
Μαγιονέζα (1 κουταλιά): 100 θερμίδες
Βούτυρο: 80 θερμίδες
2 φέτες σαλάμι: 300 θερμίδες
Ροκφόρ: 100 θερμίδες
Σύνολο: 830 θερμίδες
Μια απλή λύση είναι να επιλέξετε αραβική πίτα (140 θερμίδες) , καπνιστή γαλοπούλα(50 θερμίδες) και να προσθέσετε ντομάτα, μανιτάρια και λίγη μουστάρδα. Το σάντουιτς δε θα ξεπερνάει με αυτά τα υλικά τις 250 θερμίδες.
lifezone.gr

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Το υστερόγραφο ζωής του Σήφη Κοσόγλου

Ο εκπαιδευτικός και συγγραφέας, έφυγε απο την ζωή στις 20 Οκτωβρίου 2014 και με ένα υστερόγραφο ζωής... συγκλόνισε μετά θάνατον.  καθώς το καλοκαίρι είχε γράψει το "υστερόγραφο ζωής" όπως χαρακτηριστικά το είχε ονομάσει.

Ένα κείμενο που ζήτησε να δημοσιευθεί πριν το μνημόσυνο των 40 ημερών από το θάνατο του. 

«Να με θυμάστε – είπε. Χιλιάδες χιλιόμετρα περπάτησα

Χωρίς ψωμί, χωρίς νερό και τριαντάφυλλα.

Την ομορφιά ποτές μου δεν την πρόδωσα.

Όλο το βιός μου το μοίρασα δίκαια.

Μερτικό εγώ δεν κράτησα. Πάμφτωχος

Με ένα κρινάκι του αγρού

Τις πιο άγριες νύχτες μου φώτισα.

Να με θυμάστε...

[Γ. Ρίτσου: Συλλ. Τα αρνητικά της Σιωπής]

Στη ζωή μου προσπάθησα να πορευτώ με Ανθρωπιά, με Αξιοπρέπεια, με Καλοσύνη καιΔικαιοσύνη.

Χωρίς ιδιοτέλεια, χωρίς εμπάθεια, χωρίς προκατάληψη για κανέναν των ανθρώπων... Μα προπάντων χωρίς κακία ή έχθρα...

Αγάπησα - «ερωτικά» θα' λεγα - ότι έμψυχο (άνθρωποι προπάντων) ή άψυχο υπήρξε γύρω μου...

Αγάπησα την ίδια τη Ζωή με πάθος και προσπάθησα να ρουφήξω όλες τις μικροχαρές της... Πάντα να λαχταρούσα να προλάβω να ζήσω...

Αγάπησα πολύ τα ταξίδια που δίνανε νόημα και χαρά στη ζωή μου...

Αγάπησα τα δέντρα (τις ελιές, τις κουτσουπιές, τα πλατάνια, τα πεύκα, τις ροδιές... όλα).

Αγάπησα τα φυτά (όλα) προπάντων όμως λάτρεψα τα λουλούδια (τα γεράνια, τους ιβίσκους, τις μπουκαμβίλιες... όλα).

Αγάπησα τα πουλιά – προπάντων τους ανέμελους γλάρους και τα κοτσύφια με το παραπονιάρικο κελάηδημα μου... Τα χελιδόνια που κουβαλούν την Άνοιξη...

Αγάπησα και λάτρεψα τη φύση – ομολογουμένως τη φύση – ήθελα να ζω μια ζωή.

Αγάπησα τα βουνά, τους λόφους, τα ποτάμια, τα ρυάκια, τη βροχή, τα σύννεφα. Προπάντων όμως λάτρεψα τη θάλασσα, όλες τις εποχές...

Απλός και ανθρώπινος προσπάθησα να είμαι με όλους – με τους μαθητές στο σχολείο – με τους συνανθρώπους στην κοινωνία – παντού.

Αγάπησα και λάτρεψα τη χώρα μου – «το τρελλοβάπορο» την Ελλάδα μας – που δυστυχώς διαχρονικά την ευτελίζανε και την εξευτελίζανε ανίκανοι πολιτικοί, ώσπου να την φουντάρουνε οικονομικά και να την παραδώσουν στη χλένη και την απαξίωση των άλλων...

Αγάπησα και λάτρεψα τον τόπο μου – την Κρήτη – για ότι μεγαλειώδες δημιούργησε στο χώρο του πολιτισμού και όχι φυσικά το χώρο του ρατσισμού και των μπιστολιών...

Προπάντων όμως αγάπησα και λάτρεψα το γενέθλιο χώρο τον Σοκαρά μου.

Έναν τόπο αγιασμένο με το αίμα των 27 εκτελεσθέντων της Σπηλιάρας, συν των 4 μεμονωμένα εκτελεσθέντων (Γιώργης Ανδρεαδάκης, Σταύρος Ανδρεαδάκης, Δημήτρης Βαλαβάνης, Θοδωρής Μαρής) και των αδικοχαμένων Αντ. Αρκουλάκη (Κουφαντώνη), Μόσχαρη, Θοδ. Καταρτζόγλου.

Μια ζωή ο Σοκαράς ήταν η έγνοια μου, ο καημός μου, ο στόχος μου, η «αρρώστια μου».

Ήθελα να τον δω ψηλά, όπως του άξιζε...

Σαν θα' ρθει το τέλος θα' θελα μονάχα να' ρθει χωρίς πόνο κι εγώ να φύγω Περήφανος,Γενναίος και Αξιοπρεπής.

Αν κάτι καλό έκανα στη ζωή μου – σε οικογενειακό – σχολικό ή κοινωνικό επίπεδο – εκείνο που ζητώ απ' τους δικούς μου ανθρώπους και τους ανθρώπους που γνώρισα είναι να με θυμούνται με αγάπη... Τίποτα άλλο...

Και σαν πεθάνω αφήνω παραγγελιά, πως δεν θέλω στέφανα από ανθοπωλεία, κλάμματα κ.α. Δεν θέλω τίποτα από κανέναν...

Μονάχα, όποιος θα' ρθει να μ' αποχαιρετήσει να κρατά μαζί του – ένα απλό λουλούδι από τον κήπο του ή από τον κήπο της φύσης (ένα αγριολούλουδο).

Και φυσικά όχι τραπέζια και τέτοια...

Έναν απλό καφέ κι όλα τ' άλλα – χρήματα εννοώ – να γίνουν «γωνιές ευλογημένες» για τα παιδιά του Σοκαρά (παιδικές χαρές, βιβλιοθήκη), τη διάσωση μνημείων (Βάκιοτες, Ζουρίδη Μύλος) τη στέγαση του Ιστορικού και φωτογραφικού υλικού, τη δημιουργία Λαογραφικού Μουσείου (χώρος Αποθηκών Συνεταιρισμού).

Όπως και να' χει «εγώ φεύγω... εσείς να δούμε τώρα...» καθώς έλεγε και ο αγαπημένος μου Οδυσσέας Ελύτης.

Αν φεύγω ανώδυνα, ανεπαίσχυντα, ειρηνικά θα νιώθω πολύ ευτυχισμένος...

Να με θυμάστε...

Σήφης Κοσόγλου

Ιούλης 2014

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Φλογέρες με τυρί φέτα - Cigar Böreks ♫ ♪

Αυτές οι νόστιμες φλογέρες σερβίρονταν ως ορεκτικό ή ως σνακ προπάντως στην Μικρά Ασία και στο Πόντο.
Είναι φανταστικές με τζατζίκι ή καυτερή σάλτσα.

υλικά (6 Μερίδες):
 400 γραμμάρια τυρί φέτα
2 αβγά
1/2 ματσάκι άνηθο
1/2 ματσάκι μαϊντανό
1 κουταλιά του γλυκού πάπρικα σε σκόνη
6 φύλλα κρούστας
λάδι για το τηγάνισμα
πιπέρι

προετοιμασία
Πλύντε και στεγνώστε τα μυρωδικά και, στη συνέχεια, ψιλοκόψτε τα.
Λιώστε τη φέτα με ένα πηρούνι.
Χτυπήστε τα αβγά και προσθέστε πιπέρι.
Ανακατέψτε τη φέτα, τα χτυπημένα αβγά, τα μυρωδικά και την πάπρικα.

Τοποθετήστε δύο στρώσεις φύλλα κρούστας το ένα πάνω στο άλλο και κόψτε τα σαν φέτες κέικ.
Απλώστε 1 κουταλιά της σούπας γέμιση σε κάθε κομμάτι διπλής στρώσης φύλλου, στη συνέχεια, με ένα πινέλο βρέξτε το κρύο νερό τις άκρες και τυλίξτε τις φλογέρες σε ρολό σαν πούρο.
Πιέστε για να ενώσετε τις άκρες.
Στη συνέχεια, τηγανίστε τις φλογέρες σε καυτό λάδι (περίπου για 3 λεπτά), έως ότου η ζύμη ροδίσει.
Πριν να σερβίρετε, αφήστε τις φλογέρες να στραγγίξουν σε απορροφητικό χαρτί.

http://www.i-diadromi.gr

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...

Πώς να κάνετε τον καφέ σας πιο... υγιεινό

Ας δούμε 7 απλούς τρόπους για να κάνουμε ξανά τον καφέ μας τόσο υγιεινό, όσο είναι στην πραγματικότηταα.

Ο καφές από μόνος του είναι γεμάτος με καλά για την υγεία αντιοξειδωτικά, αλλά σπάνια θεωρείται ένα υγιεινό ρόφημα και αυτό οφείλεται κυρίως στους τρόπους που τον προετοιμάζουμε οι περισσότεροι.
Κι όμως, μπορούμε να τον κάνουμε ένα υγιεινό ρόφημα.
Πρέπει να γνωρίζουμε ότι ο καφές από μόνος του δεν έχει θερμίδες, αλλά η ζάχαρη, η κρέμα, η καραμέλα και τα σιρόπια, προσθέτουν αρκετές θερμίδες.
Προσοχή, επίσης και στα συνοδευτικά… κουλουράκια, κρουασανάκια κ.λπ.

Ας δούμε 7 απλούς τρόπους
για να κάνουμε ξανά τον καφέ μας
τόσο υγιεινό, όσο είναι στην πραγματικότητα.

Επιλέξτε βιολογικό καφέ
Οι καλλιέργειες τείνουν να ψεκάζονται με φυτοφάρμακα, οπότε μπορεί να προσλαμβάνετε και άλλα συστατικά μαζί με τον καφέ σας, αν επιλέγετε οτιδήποτε άλλο, εκτός από βιολογικό. Ο βιολογικός καφές παράγεται χωρίς τη βοήθεια των τεχνητών χημικών ουσιών, όπως ορισμένα πρόσθετα ή φυτοφάρμακα και ζιζανιοκτόνα.

Επιλέξτε καφέ νόμιμης πώλησης, για να έχετε και… υγιή συνείδηση
Υπάρχει μια μεγάλη επιχείρηση πίσω από τον καφέ, ο οποίος είναι το δεύτερο πιο διαδεδομένο προϊόν εμπορίου, μετά το πετρέλαιο (σύμφωνα με τα Η.Ε.). Γι’ αυτό το λόγο, στην καλλιέργεια και τη συγκομιδή του, συχνά επικρατούν απάνθρωπες συνθήκες εργασίας, αλλά και η παράνομη παιδική εργασία. Επιλέξτε λοιπόν καφέ δίκαιου εμπορίου, (fair trade) για να έχετε τη συνείδησή σας ήσυχη.

Παραλείψτε τη ζάχαρη
Παραλείψτε την ή προτιμήστε κάποιο άλλο γλυκαντικό, όπως η βιολογική ζάχαρη καρύδας, η οποία έχει λιγότερα γραμμάρια ζάχαρης (3 γραμμάρια) από τη λευκή ή την καστανή ζάχαρη (4 γραμμάρια). Δε φαίνεται μεγάλη διαφορά, αλλά με την πάροδο του χρόνου, σημαίνει ότι θα μειώσετε την κατανάλωση ζάχαρης κατά 25% με σχεδόν μηδενική προσπάθεια. Η ζάχαρη καρύδας περιέχει φυσικά μέταλλα όπως το χρώμιο που ρυθμίζει το μεταβολισμό του σακχάρου στον οργανισμό μας.

Παραλείψτε τα σιρόπια
Τα περισσότερα σιρόπια παράγονται με σιρόπι καλαμποκιού υψηλής φρουκτόζης, το οποίο έχει συνδεθεί με την αύξηση του σωματικού βάρους και της παχυσαρκίας. Περιέχουν επίσης τεχνητά αρώματα και συντηρητικά όπως σορβικό κάλιο ή βενζοϊκό νάτριο. Το σορβικό κάλιο έχει αποδειχθεί ότι βλάπτει το γενετικό υλικό και μπορεί να προκαλέσει μεταλλάξεις που συνδέονται με διάφορες νόσους. Το βενζοϊκό νάτριο μετατρέπεται σε καρκινογόνο βενζόλιο στο σώμα.

Πείτε αντίο στα σιρόπια χωρίς ζάχαρη και στα τεχνητά γλυκαντικά
Εάν σκέφτεστε ότι πράττετε σωστά επειδή χρησιμοποιείτε μόνο σιρόπια χωρίς ζάχαρη και τεχνητά γλυκαντικά, τότε μάλλον πρέπει να το ξανασκεφτείτε. Όχι μόνο περιέχουν τα συντηρητικά που αναφέρθηκαν παραπάνω, αλλά και σουκραλόζη, σακχαρίνη και ασπαρτάμη.
Η σουκραλόζη έχει αποδειχθεί ότι αυξάνει το σωματικό βάρος αφού απορροφάται από τα λιποκύτταρα και μειώνει την ευεργετική χλωρίδα του εντέρου κατά 50%, γεγονός που συμβάλλει περαιτέρω στην αύξηση του σωματικού βάρους και σε φλεγμονώδεις ασθένειες.
Η σακχαρίνη είναι ένα παράγωγο του άνθρακα που συνδέεται με δυσκολίες στην αναπνοή, πονοκεφάλους, δερματικά εξανθήματα και διάρροια. Τέλος, η ασπαρτάμη έχει συνδεθεί με έναν τεράστιο αριθμό παθήσεων όπως οι όγκοι στον εγκέφαλο, κατάθλιψη, πονοκέφαλοι, ημικρανίες, πόνος στις αρθρώσεις, χρόνια κόπωση και πολλά άλλα.

Παραλείψτε τη σαντιγί
Η σαντιγί στον καφέ σας, προσθέτει περίπου 100 θερμίδες σε κάθε ρόφημα. Αυτό σημαίνει επιπλέον 36.500 θερμίδες το χρόνο αν πίνετε έναν καφέ την ημέρα.

Διαλέξτε εναλλακτικές επιλογές γάλακτος αντί για αγελαδινό
Αν πρόκειται να προσθέσετε γάλα στον καφέ σας, είναι καλύτερο να επιλέξετε γάλα από αμύγδαλο.
Το αγελαδινό γάλα δεν είναι τόσο υγιεινό όσο πιστεύουμε ότι είναι.

Παραλείψτε τα γαλατάκια για τον καφέ
Είναι κατασκευασμένα από σιρόπι καλαμποκιού (σχεδόν πάντα γενετικώς τροποποιημένα) και τρανς λιπαρά. Οι εταιρείες δεν υποχρεούνται να αναφέρουν τα τρανς λιπαρά διότι το μέγεθος της μερίδας είναι μικρό, ωστόσο αν πίνετε περισσότερο από μια μερίδα την ημέρα, τότε αυτά τα λιπαρά γίνονται σαφώς περισσότερα. Επιπλέον, ερευνητές υποστηρίζουν ότι η προσθήκη γάλακτος στον καφέ περιορίζει και τα αντιοξειδωτικά του.

 .iatropedia

Διαβάστε περισσότερα για αυτό το θέμα...