Google+ Γαλακτοκομικά Καρυάς - Μαυρόγιαννης Θεοδόσιος: Ανάγκη για νέους ήρωες σε μία νέα εποχή.

Κυριακή 25 Μαρτίου 2012

Ανάγκη για νέους ήρωες σε μία νέα εποχή.


Η Επανάσταση του 1821 γίνεται πλέον παγκόσμιο γεγονός, προκαλεί σύγκρουση των υλικών συμφερόντων της Ευρώπης προς τις ηθικές αρχές και όλη η τότε πολιτισμένη ανθρωπότητα μπαίνει σε σοβαρό πειρασμό συνείδησης κάτω από τη λάμψη της εξόδου του Μεσολογγίου,

    Έτσι η Ελλάδα σέρνει στο στίβο του αγώνα για την Ελευθερία όχι μόνο του Λαούς αλλά και τις ισχυρές κυβερνήσεις οι οποίες αναγκάζονται να μετάσχουν στον καταποντισμό του αλαζόνα τυράννου στα πυρφόρα νερά του Ναβαρίνου.
    Και όταν έφτασε αυτή η ευλογημένη ώρα οι Έλληνες ανατινάχτηκαν στη γνώριμη κραυγή της Ελευθερίας και αμέσως οι μεγάλες μορφές ξεπήδησαν από τα Ελληνικά χώματα, αυστηρές και αγριεμένες.

Γιατί ατιμώρητα δεν γεννιέσαι απόγονος του Αριστοτέλη, του Πλάτωνα αλλά και του Μιλτιάδη, Θεμιστοκλή και Λεωνίδα..
Μάλιστα, το λάβαρο της επίσημης κήρυξης της Επανάστασης είχε εξ αρχής αναδείξει και μια έντονη διλημματική χροιά: Ελευθερία ή Θάνατος! Όσο κι αν ήταν ένα σύνθημα έντονα φορτισμένο συναισθηματικά, είναι σίγουρο πως η λογική που εξυπηρετούσε ήταν μία: ο μονόδρομος του Αγώνα – τουλάχιστον για εκείνους που δεν επρόκειτο ποτέ να γίνουν ριψάσπιδες ή να χρηματιστούν και να προδώσουν.
   


Και όσο και αν οι «φρόνιμοι» οι «συνετοί» καταριόνταν τους άμυαλους να περιμένουν, υπήρξε εκείνη η μυστηριώδης φωνή που ακούγεται τις κρίσιμες στιγμές όχι στο κεφάλι αλλά στο στήθος του ανθρώπου και είναι η φωνή αυτή παράλογη και αλάθευτη. Οι Έλληνες την άκουσαν γιατί έβγαινε από τα βάθη της Ελληνικής Γης όπου κείτονταν οι Μεγάλοι μας Νεκροί, αυτοί οι οποίοι έγιναν οι Αρχηγοί του Γένους μας το 1821.
    Ένα, ωστόσο, ζήτημα που δεν θα μπορούσε ποτέ να αμφισβητηθεί πειστικά ήταν αυτό του προγφανούς εχθρού – του “οχτρού”, όπως θα έλεγαν τότε στα βουνά και στις ραχούλες οπλαρχηγοί, αρματωλοί και λαός. Ήταν ο κατακτητής, ο Τούρκος, ο “άπιστος”, ο “βάρβαρος”, ο “δυνάστης”, ο βιαστής, ο κλέφτης. Ήταν ξεκάθαρα στοχοποιημένος, ήταν προφανές ότι, ανεξάρτητα από την όποια αιτία και αφορμή για τον ξεσηκωμό, ο στόχος υπήρχε: να φύγει ο οχτρός!
   


Σήμερα 191 χρόνια μετά την μεγάλη εκείνη φοβερή στιγμή ας σταθούμε για λίγο, εμείς οι σημερινοί Έλληνες μακριά από μιζέριες και αθλιότητες για να ανάψουμε τα ταπεινά μας καντήλια σε κείνους που ανάστησαν πάλι σ αυτό τον τόπο τις ηθικές αξίες και στήριξαν τις εθνικές υποθήκες και τα πανανθρώπινα ιδεώδη της Ελευθερίας, Αλήθειας, Δικαιοσύνης, Δημοκρατίας.


Το ερώτημα είναι ποιός θα εμπνεύσει το σύγχρονο όραμα. Θέλει τούτο το Έθνος αυτές τις δραματικές μέρες που ζει να μπαίνει κάποιος μπροστά. Μια χούφτα ανθρώπων τίμιων, με ελεύθερο πνεύμα χρειάζεται ο λαός. Αυτοί αρκούν. Ειλικρινά, εδώ δεν φαίνεται ακόμη να υπάρχει απάντηση. Το σίγουρο είναι ότι πρέπει ως κοινωνία να το πιέσουμε, να το προκαλέσουμε, να το βοηθήσουμε να εμφανιστεί με έναν πειστικό και ειλικρινή εκφραστή του.
     Παρά το βάρος των 191 χρόνων, το οποίο πιέζει τα στήθια μας ιδία τη σημερινή απόλυτα κρίσιμη (και όχι μόνον οικονομικά) εποχή, που δεχόμαστε αλλεπάλληλα κτυπήματα απαισιοδοξίας και εθνομηδενισμού, διατηρούμε σαν Λαός και Έθνος, ζωηρή τη συγκίνηση του πιο Ιερού Αγώνα της Φυλής μας. Εκατόν ενενήντα ένα χρόνια μετά, η Ελλάδα ζει μία νέα ιδιότυπη υποδούλωση σαφώς πιο σύνθετη, υπό την έννοια ότι και προφανής “οχτρός” για όλους δεν υπάρχει αλλά και είναι διχασμένη η κοινή γνώμη για τον τρόπο με τον οποίο οι Έλληνες θα κάνουμε το επόμενο βήμα στην Ιστορία
    

Διότι πολλές Ελληνικές γενιές δόξασαν το άγιο αυτό χώμα, άλλες στόλισαν με αθάνατα μνημεία τέχνης, φιλοσοφίας, αρχών, πολλές το υπερασπίστηκαν από βάρβαρους επιδρομείς αλλά η γενιά του 1821 υπερέβαλε όλες τις γενιές της φυλής μας. Η δουλωθείσα Ελλάδα είχε κάποιο βαρύτιμο φυλακτό της Μοίρας και δεν ξέχασε ότι τα ιδανικά της Δικαιοσύνης, της Πατρίδας της Ελευθερίας τα κελάηδησε πρώτη από όλον τον κόσμο.Τέσσερις αιώνες δουλείας δεν ήταν αρκετές για να αφαιρέσουν, όπως λέει ο ποιητής, τη μισή αρετή των Ελλήνων!
      Και ιδου οι Έλληνες ανασταίνουν, ο άνισος αλλά υπέροχος και δίκαιος αγώνας συγκινεί κάθε ευγενική καρδιά σε όλους τους Λαούς του Κόσμου και σε λίγο η άξια αυτή Γη είχε γίνει αληθινός βωμός Ελευθερίας, η ιδέα έφτασε, μετά από τραχείς αγώνες από το πιστολι ενός αντάρτη στο Αγρίδι των Καλαβρύτων[Στις 12/3/1821 οι ανταρτες Ν.Σολιώτης και ο Κορδης μαζυ με συντροφους τους στο Αγρίδι των Καλαβρυτων ριχνουν του πρωτους πυροβολισμούς της Επαναστασης και φονευουν του Τουρκους ειπράκτορες στις Πορτες ..] μέχρι τη συνθήκη της Ανδριανουπόλεως και τις υπογραφές της Ευρώπης, να διασχίσει την ψυχή των ελεύθερων Λαών και να θερμάνει και των λοιπών υπόδουλων. Σεμνοί προσκυνητές και ταπεινοί υμνητές ας αποθέσουμε σαν ελάχιστη ένδειξη τιμής και ευγνωμοσύνης το μεγάλο δάφνινο στεφάνι του Έθνους και ας αντλήσουμε από Εκείνους δύναμη, θάρρος και πίστη στο Πατριωτικό μας αζιμούθιο.
  


Στον Αγώνα, οι Έλληνες είχαν τις καλλίτερες αποσκευές ηθικές και υλικές. Οι ναυτικοί πληθυσμοί έθεσαν στη διάθεση των αρχηγών όλα τους τα πλοία, με τα πληρώματα τους και με τον πλούτο τους, οι αγροτικοί και αστικοί πληθυσμοί έτρεξαν να διαλύσουν την μισητή εξουσία του δυνάστη και να κάνουν δική τους Ελεύθερη Κυβέρνηση σε πλήρη ισοτιμία με τους Λαούς της Ευρώπης που η Γαλλική Επανάσταση του 1789 έφερνε άλλον, ελεύθερο αέρα.

Έδωσαν το παρόν οι άντρες αλλά και οι γυναίκες! Οι Σουλιώτισσες στο Ζάλογγο και οι δρεπανηφορες Μανιάτισσες του Δυρού και της Βέργας, η Μπουμπουλίνα, η Δέσπω Τζαβέλα και τόσες άλλες έγιναν μυθικά ιερά πρόσωπα, συμβόλου και παραδείγματος. Δύο ήρωες μιλούν για τους αγώνες του Έθνους.«Δεν μάς χώριζαν διαφορές, δεν μάς δηλητηρίαζαν πολιτικά μίση, δεν μάς διαιρούσαν τάξεις, ιδέες, φρονήματα. Ήμασταν το Έθνος ενιαίο και αδιαίρετο, που έπρεπε να πολεμήσουμε για την ελευθερία, που μάς χάρισαν με αίμα και θυσίες οι πρόγονοι και που εμείς είχαμε απαράβατο χρέος, πάλι με αίμα και θυσίες να την διαφυλάξουμε, για να την κληρονομήσουμε στα παιδιά και στα εγγόνια μας.»
    
Έτσι αν ο Μαραθώνας, οι Θερμοπύλες, η Σαλαμίνα έδωσαν στο Ελληνικό Έθνος δύναμη να ζήσει 25 αιώνες ο αγώνας των Ελλήνων το 1821 έδωσε τη δύναμη για ζωή άλλων τόσων τουλάχιστον αιώνων.
     

Αυτό γιορτάζουμε όλοι οι Έλληνες σήμερα ανεξαρτήτων συμφερόντων . Γιατί για συμφέροντα συγκρουόμαστε..! Σε αντίθεση με άλλους λαούς όλες οι μεγάλες εθνικές επέτειοι στην Ελλάδα συνδέονται µε την έναρξη και όχι µε το αποτέλεσμα ενός αγώνα, µε την ικανότητα δηλαδή του έθνους να εξεγείρεται απέναντι στη σκλαβιά (25η Μαρτίου) ή τον φασισµό (28η Οκτωβρίου)», είπε η Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεώτερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου. «Και η ξεχασμένη επέτειος της 3ης Σεπτεμβρίου, που γιορταζόταν από το 1844 μέχρι το 1862, συνδεόταν µε την εξέγερση για το Σύνταγμα και όχι µε την ψήφισή του. Ακόμη και η 17η Νοέμβρη παραπέμπει σε αντίσταση και εξέγερση και όχι στην πτώση της χούντας.

        Με την ευκαιρία της επετείου της 25ης Μαρτίου θα σας παραθέσω και ένα βίντεο αφιερωμένο σε έναν γνήσιο Έλληνα ήρωα. Το Νικηταρά Σταματελόπουλο (ο Τουρκοφάγος), ανιδιοτελή ήρωα του 1821 . Ήρωες που δεν ρίχνανε δραχμές στον κουμπαρά όπως η γενιά της μεταπολίτευσης που έχει ως μέγιστη αξία το χρήμα.
      «Το Έθνος είναι ακόμα φτωχότερο από μένα τον φτωχό»





Νικηταρά - Νικηταρά
πού'χεις στα πόδια σου φτερά
και στην καρδιά ατσάλι

Ο Έλληνας πατριώτης, που μπορούσε να βγει από τον αγώνα πάμπλουτος, τώρα φτωχός και χρεωμένος εκλιπαρεί την βοήθεια και υποστήριξη από τους κατέχοντες θώκους που εκείνος τους εξασφάλισε…

‘’Τελικά οι Έλληνες δεν αλλάζουν ποτέ …’’


Κατά τον ιερόν αγώνα του 1821 η Καρυά ανέδειξε πολλά παλληκάρια με αρχηγό τον Γιαννάκο Δαγρέ του οποίου το σπίτι δεν σώζεται παρά μόνο η γνωστή τοποθεσία. Ο Γιαννάκος Δαγρές γιός του Γεωργίου Δαγρέ μετά τον θάνατο του πατέρα του αναλαμβάνει το αρματωλίκι του Αρτεμισίου. Συνεδέθη διά στενής φιλίας μετά του Θεοδώρου Κολοκοτρώνη τον οποίον ακολουθούσε σε διάφορες ασκήσεις, αναγνωρίσεις εδάφους, ενέδρες, συμπλοκές με τους αλλαξοπίστους Αλβανούς και σε διάφορες άλλες επιχειρήσεις.

Στο Χωριό τιμώντας τη μνήμη και την προσφορά του Καρυώτη οπλαρχηγού Γιαννάκου Δαγρέ ή Νταγρέ στην υπόθεση της ελευθερίας του γένους, του έφτιαξαν προτομή που βρίσκεται στην αυλή της εκκλησίας του Ιωάννου Προδρόμου.









"Δίνουμε Δύναμη στο Χωριό"

Προωθήστε κι εσείς τη σελίδα σας

Related Posts :



Blog Widget by LinkWithin

1 σχόλιο:

Γαλακτοκομικά Καρυάς - Μαυρόγιαννης Θεοδόσιος είπε...

"Εάν αποσυνθέσεις την Ελλάδα, στο τέλος θα δεις να σου απομένουν μια ελιά, ένα αμπέλι κι ένα καράβι. Που σημαίνει: με άλλα τόσα την ξαναφτιάχνεις."
Οδυσσέας Ελύτης